Goodbye Dutchies (and Matt..)

Vanochtend werd ik wakker en dacht ik, hé kut. Morgen moet ik namelijk Stockholm verlaten, want mijn semester zit er alweer op. Woensdag was mijn moeder hier bij mij aangekomen in Stockholm om nog mee te kunnen liften met mijn laatste dagen hier in het wonderschone Zweden. Het was heel leuk om mijn laatste dagen hier in Stockholm weer met een toeristisch oogje te bekijken, want hetgene dat Stockholm zo mooi maakt, vergeet je te waarderen als je er al een tijdje rondloopt. Maar zodra je de ''oohs'' en de ''aahs'' weer hoort van je bezoek, dan besef je weer hoe mooi de stad werkelijk is. Donderdag had ik mijn presentatie gehouden samen met Lianne en het ging heel goed. Ik blijf een kick krijgen als ik voor een groot publiek moet presenteren. Je voelt je zo machtig als je het publiek kan laten lachen, interesse hoog weet te houden en je een boodschap kan overbrengen. Vooral als bij zo'n presentatie het medisch jargon in het engels vloeiend over je tong rolt terwijl je de climax van je verhaal bereikt, dan voel je je toch eventjes uit je schoenen opstijgen.
Vrijdagavond hadden wij ons afscheidsfeestje georganiseerd en het was heel gezellig maar toch een beetje emotioneel. Helaas kon Pauline er onverwachts niet bij zijn door familieomstandigheden :(. Er waren verbazingswekkend veel Zweden gekomen uit onze klas samen met de leukste mensen die wij hier de afgelopen maanden hadden ontmoet. Daniel Nyström hield een hele mooie speech in het Nederlands en samen speelde we nog ''Hallelujah'' van Jeff Buckley, om de tranen echt los te krijgen van het publiek! Het feest ging door tot een uurtje of 5, met Matthew, Lianne, Anita, Xiamyra en ik als de diehards. Zaterdagavond ben ik met mijn moeder naar de Icebar geweest (Na vele asubtiele hints van haar die ik niet kon negeren: ''De Icebar lijkt me zoo leuk, kijk Vince, daar staat het op de kaart''.) en daarna zijn we naar één van mijn favoriete barretjes hier in Stockholm geweest: Torget. De bedoeling was om daarna door te gaan naar de jazzbar Wirström, maar het was te gezellig in Torget om daar weg te gaan. Door het Absolut Vodka drankje geserveerd in een glas van ijs in de Icebar en een paar biertjes in Torget kan ik zeggen dat wij een beetje aangeschoten waren. In Torget hadden we leuk filosofisch geouwehoerd over ons favoriete onderwerp: onszelf. En onderweg naar huis hadden we bij de lange roltrap in Västra Skogen nog een melige fotoshoot gemaakt.

Vandaag ben ik verder heel de dag bezig geweest met het voorbereiden van mijn vertrek: schoonmaken, inpakken, koffers wegen e.d, terwijl ik mijn laatste blog hier tik in mijn nu steriel witte, gedepersonaliseerde kamertje. Het klinkt vast cliché, maar Jezus wat is dat snel gegaan! Twee keer knipperen met mijn ogen en ik mag weer naar huis. En wat is er een hoop gebeurd tussen die knipperingen in! Ik heb hier in Stockholm een hele leuke tijd gehad en onwijs leuke mensen ontmoet voor het leven van over de hele wereld, maar vooral mijn 4 chickies uit Nederland zijn mij nu erg dierbaar. Het is toch wat hè, op je eigen benen staan. Je vleugels wapperen! Ik voel mij veel meer in aanraking met mijzelf na dit half jaartje. Gek wat die paar maanden op jezelf in in het buitenland met je kunnen doen. Verder vond ik dat ik mijn tijd hier ook heel productief heb besteed, zowel cultureel, academisch als voor mijn eigen ontwikkeling. Ik voel mij een stuk meer volwassen en wijzer. Zowel de obstakels (Onze aankomst, einde van mijn relatie e.d.) als de positieve dingen hebben een bijdrage aan die ontwikkeling geleverd. Ik heb er echt heel erg van genoten en ik kan nu ook niet wachten tot ik op kamers kan in Leiden. En omdat ik het positieve gevoel die ik hier hebt opgewekt heel lang wil vasthouden, heb ik mijn avontuur in Stockholm bezegeld met een tatoeage. Goed, ik ga nu voor mijn laatste rondje Stockholm met Lianne. Tot morgen in Nederland!