Karaoke

Na de kriebels van livemuziek die wij woensdag hadden opgelopen, hadden wij besloten om zelf wat muzikaliteit te uiten, karaoke! Wij hadden afgesproken dat iedereen alleen een nummer moest gaan zingen. Aangezien dat bij vele nog een grote uitdaging was, gingen we eerst pizza's eten en pitchers bier drinken bij onze lokale pizzaria. Na lekker te hebben gegeten en wat pitchers bier naar achteren te hebben gegooid, gingen we richting kungsgatan. In kungsgatan bevindt zich namelijk de Chaplin's bar met karaoke. Matthew beet het spits af met het nummer ''Peaches'' van god weet wie. Vervolgens stal Pauline de show met ''Big Spender'' van Peggy Lee. Daarna was het de beurt van Daniel met een Zweedse ballad. Maar, wij hadden afgesproken dat hij als laatse ging, omdat hij daadwerkelijk kan zingen. Dus na een uitmuntende prestatie van hem, werd ik ineens naar voren geroepen. Met een erg aanwezig contrast van zangtalent, zong ik het nummer ''Fever" in de versie van Michael Bublé. Onze rockchick Lianne blaasde iedereen weg met het nummer ''Rebel Yell'' van Billy Idol. Xiamyra deed '''Nobody's Wife'' van Anouk en Anita sloot af met ''Bitch'' van Meredith Brooks. Omdat het donderdagavond was, ging de laatste metro maar tot een uur of één. Niet realiserende hoe snel de tijd verstreek, rende we naar T-centralen. Achteraf bleek dat wij toch nog 20 minuten moesten wachten op de metro. Aangezien iedereen best wel zenuwachtig was voor de karaoke, was alcohol voor iedereen eigenlijk het enige middel wat de zenuwen kon stillen. Als een stel dronken, gekke, melige, luidruchige, op hol geslagen studenten kropen we over de straten van Stockholm naar huis. Thuis aangekomen besefte wij dat de wasruimte nog open was. Haha, daar hielden we nog een creatieve fotosessie met de wasmachines en droger. Iedereen had eigenlijk ook best wel honger, dus gingen wij worstjes en broodjes uit de oven eten bij Lianne. Niet beseffende hoe lang de broodjes in de oven zaten, kwam er ineens een rookwalm uit de oven met als gevolg dat het brandalarm afging in de corridor van Lianne. Hahaha, ineens luidde om 2 uur 's nachts een penetrerend geluid door de hele gang vanuit de keuken. Xiamyra had gelukkig nog enigzins wat reflexen om de batterijen uit het brandalarm te trekken (waardoor eigenlijk heel de sensor eruit viel). Laten we zeggen dat Lianne geen vrienden heeft gemaakt die avond. De volgende dag, vrijdagochtend was ik toch trots op mijzelf dat ik wel naar de colleges ben geweest. Verder heb ik eigenlijk heel de vrijdagmiddag geslapen en ging ik in de avond voor de laatste keer uit met Barry in Stockholm, omdat hij zaterdag weg ging. Nostalgisch gingen wij samen naar Torget en club Connection. Ik ben blij dat ik Barry heb ontmoet hier, want wij gaan vast nog veel lol beleven in Leiden.