Tallinn

Maandagavond was het dan eindelijk zover, onze reis naar het trots van Estland: Tallinn! Laten we eerlijk zijn, wie denkt er nou eens over na om Estland te bezoeken? Niemand! Behalve als je in Stockholm woont en voor een studentenprijs een vette, taxfree, wilde partybootreis bij inbegrepen krijgt. Na onze grote, nerdy Karolinska Institutet rugzak te hebben ingepakt, gingen we naar de haven bij Gärdet. Daar wachtte onze boot Romantika op ons van de Silja Line. We hadden twee hutjes gehuurd: hut 5510: Lianne, Pauline, Annemarieke en ikzelf, en hut 5508: Xiamyra, Icet (zusje Xia), Laverne (nichtje Xia) en Anita. We zwaaide Stockholm uit rond een uur of 18:00 en daarna had ik mijn meest ranzige hamburger ooit gegeten die opgewarmd werd in een magnetron bij een Fast Food tent. Terwijl mijn lichaam enigszins wat energie uit deze maaltijd probeerde te halen, gingen wij eens flink taxfree shoppen (lees: alcohol). Op een zwakke maag hadden wij het heel gezellig in de hutjes met onze aanwinsten. Verder ben ik nu ook helemaal up-to-date met de top 10 Estoniaans muziek op hun versie van MTV. In die top 10 waren zinnen als:''my p-p-p-poker face p-p-p-poker face'' onvermijdelijk. Juist ja, Estoniaans muziek. Toen rond een uur of 12 begon de boot ineens enorm te schudden en te wiebelen. Eerst werd ik misleid met de gedachten dat de alcohol insloeg, maar het bleek dus de boot te zijn. Met zijn allen gingen wij buiten kijken op sundeck 9 (bovenste verdieping) wat er aan de hand was. Wat bleek, we bevonden onszelf in een enorme storm! Toen ik de hendel van de deur indrukte, werd de deur open geslingerd en werd ik zowat naar buiten gezogen. Vastklampend aan palen bij de reling, waren wij met zijn allen buiten aan het survivalen! De golven waren heel hoog en onrustig en je werd zelfs op verdieping 9 zeikesnat! Haha, het gaf echt een enorme adrenaline rush in de pikzwarte duisternis! Vervolgens begon het ook nog eens te sneeuwen. Na heerlijk te hebben uitgewaaid en al mijn frustraties te hebben uitgeschreeuwd, ging ik met een beach-look effect naar de discotheek. Het publiek was die maandagavond niet heel denderend. Het bestond vooral uit Oost-Europese mannen die naar huis gingen met kerst. Ik weet niet in hoeverre zij representatief staan voor Oost-Europa, maar hun kenmerken waren: onvriendelijk, opdringerig, ongeduldig, opvliegerig, bezopen, agressief en ze hadden allemaal een plantenpot kapsel. Laat in de nacht, of vroeg in de ochtend, trokken wij ons terug en sliepen wij nog voor een paar uurtjes in de hutjes. Die rust werd bruut verstoord door de bitch van de voice-over. Anderhalf uur (!) voor wij zouden aankomen in Tallinn (om 9 uur) begon zij steeds te blerren door speakers die je niet uit kon zetten in drie talen. Zij bleef maar doorgaan!

Eenmaal aangekomen liepen wij dus door de straten van Tallinn. De eerste straat die wij inliepen richting het oude centrum, beviel mij meteen: de Pikkstraat. Uiteindelijk kwamen wij terecht op een leuk pleintje met een kerstmarkt. Daar hadden wij crêpes gegeten als ontbijt in een knus cafeetje. De sfeer in Tallinn was heel knus en er waren veel mooie oude gebouwen. De binnenstad (Vanalinn) is geheel ommuurd en dat had ook echt zijn charmes. We hebben ook nog op die muur gelopen en dat gaf een heel middeleeuws gevoel. Verder hadden wij een mooie en aparte kathedraal bezocht op de Domberg. Ineens baalde ik dat ik niet beter had opgelet tijdens het vak Levensbeschouwing op de middelbare school. Want ik herinner mij dat uitgelegd werd hoe de verschillen in religiestromingen tussen West- en Oost-Europa gereflecteerd kunnen worden op hun architectuur. Sowieso waren wij met zijn allen een mooie boel bètastudenten. Ik miste een goede (alfa)gids die mij leuke verhalen kon vertellen door de stad over de gebouwen. Rond een uur of 16:00 besloten wij uiteten te gaan, om zo het gore voedsel van de boot te kunnen vermijden. Voor de prijs 210 EEK (=14 euro) had ik een heerlijk kipgerecht met 2 glazen wijn. Dat is toch geen geld! Na heerlijk te hebben gegeten gingen wij weer terug naar de boot. Gewoon de Pikk volgen en je komt weer bij de haven, haha!

De terug weg was een stuk rustiger, zowel het publiek als het weer. Gelukkig waren de mensen op de terugweg wat meer sfeervol. We gingen met zijn allen naar de karaokebar en daar had ik het drankje White Russian ontdekt, heerlijk! Ik had nog het nummer ‘’I’ve got you under my skin’’ gezongen van Frank Sinatra en samen met Pauline ''Hit the Road, Jack!'' van Ray Charles. De terugweg was heel gezellig tot de kleine uurtjes. Grappig dat toen wij weer aankwamen in Stockholm, dat ik echt het gevoel had dat ik thuis kwam. Het was in ieder geval een onvergetelijke ervaring.